Quarterback:
Broncos dysponują Peytonem Manningiem, jednym z najlepszych rozgrywających w historii ligi. Czy się go lubi czy nie (ja nie lubię), nie można zaprzeczyć jego niewątpliwej klasie. W tym roku miał jeden z najlepszych sezonów wszechczasów. 5477 jardów i 55 podań na TD to rekordy NFL. Dokonał tego, wykazując się skutecznością przeszło 68% i notując zaledwie 10 INT. Manning to nie tylko mistrz akcji, ale przede wszystkim wytrawny szachista, który ustawia swój zespół przed snapem w zależności od tego co zrobi przeciwnik. Do tego słynie z nadzwyczaj metodycznych przygotowań do każdego meczu.
Po drugiej stronie stanie trzynaście lat młodszy Russel Wilson. Jest to największa w historii różnica wieku między rozgrywającymi w Super Bowl. Wilson trafił do NFL zaledwie dwa lata temu w trzeciej rundzie draftu. Wielu skautów uważało, że jest zbyt niski, żeby grać w lidze. Russel wygrał jednak pozycję startera w Seattle od pierwszego meczu i jak do tej pory zaliczył 32 starty w sezonie zasadniczym i 4 w playoffach. Jest graczem bardzo szybkim i zwinnym. Potrafi umknąć obrońcom i w przeciwieństwie do Manninga stanowi zagrożenie także jako biegacz. W sezonie zasadniczym zaliczył zaledwie 3357 jardów, ale warto zauważyć, że miał prawie taki sam wskaźnik jardów na próbę jak Manning (8.25-8.31), stosunek TD/INT 26/9 i passer rating powyżej setki.
Kto ich zastąpi w razie kontuzji (tfu, tfu)? W Broncos jest to młody Brock Osweiler. Wybrany 18 miejsc wyżej niż Russel Wilson, jak na razie nie miał okazji pokazać swojego podobno niemałego potencjału w poważnym meczu NFL. W Seahawks jest to weteran Tavaris Jackson, który przez większość kariery był zmiennikiem w Minnesocie. W 2011 r. był starterem przez część sezonu w Seattle, ale niezadowoleni z jego postawy Seahawks wymienili go na Wilsona.
Przewaga: Denver, Wilson może być przyszłością NFL, ale do starego wilka Manninga sporo mu jeszcze brakuje
Linia ofensywna:
Obie linie przetrzebiły w tym sezonie kontuzje. Broncos prawie cały sezon grają bez podstawowego LT, Seahawks przez sporą część sezonu nie mogli korzystać z usług obu podstawowych tackli.
Linia ofensywna Broncos, choć nie ma wielkich nazwisk, spisuje się nad podziw. Dopadnięcie Peytona Manninga jest naprawdę trudne i udaje się to tylko w 3,7% akcji podaniowych (za Football Outsiders). Football Outsiders (FO) klasyfikują o-line Denver na pierwszym miejscu w lidze w ochronie podającego i na ósmym w grze biegowej.
Seattle nominalnie mają lepszych graczy, ale nawet w pełnym składzie spisuje się oni poniżej oczekiwań. Według FO Wilson jest najczęściej sackowanym QB ligi (prawie 10%), chociaż na pewno jego mobilność i skłonność do improwizacji utrudniają robotę jego liniowym. Jeśli chodzi o blokowanie w grze biegowej, o-line Seahawks spisuje się niemal identycznie jak Broncos, co może dziwić, jeśli zastanowić się nad wagą gry biegowej dla obu ekip.
Przewaga: Denver
Wide reciverzy:
Ta grupa w Denver jest tak mocna, że to aż nieuczciwe wobec wszystkich innych ekip w lidze. Trio Demaryius Thomas, Wes Welker i Eric Decker to najsilniejsza obecnie grupa na tej pozycji w lidze i jedna z najsilniejszych w historii. Jedyną ich wadą jest fakt, że nie mają zmienników. Andre Caldwell złapał przez cały sezon tylko 16 piłek, a Trindon Holliday to returner, będący reciverem tylko formalnie.
Z kolei w Seattle faceci łapiący podania od Russela Wilsona to jedyna grupa, której nie można określić mianem „ponadprzeciętna”. Jej liderem miał być Percy Harvin, ale jak na razie sypie się za każdym razem, kiedy zostanie dotknięty. Na Super Bowl ma być podobno zdrowy, ale jego forma pozostaje niewiadomą. Poza nim liderami tej formacji są Golden Tate i Doug Baldwin, którzy w wielu drużynach byliby solidnymi opcjami nr 2 i 3, ale brakuje im sporo, żeby stać się najważniejszym celem w ataku podaniowym
Przewaga: Denver. I to o dwie klasy.
Tight End:
Czy Julius Thomas jest tight endem czy wide reciverem? Młody zawodnik Denver, formalnie TE, zaliczył przełomowy sezon. Złapał 56 piłek na 698 jardów i 11 przyłożeń. Jest jednak graczem typu Jimmiego Grahama, czyli raczej fałszywym wide reciverem. Ustawia się w różnych miejscach formacji, czasem nawet na zewnątrz przy linii bocznej. Blokuje znacznie słabiej, ale od tego jest jego zmiennik Jacob Tamme. Zresztą w drużynie Manninga ważniejsze jest łapanie podań niż blokowanie.
Wiecie kto w tym sezonie pożera najwięcej salary cap mistrzów NFC? Tight End Zach Miller. Nie kojarzycie go? Nic dziwnego. Dawny gwiazdor Raiders złapał w tym roku tylko 33 piłki na 387 jardów i 5 TD. W swoich trzech sezonach w Seattle ani razu nie przekroczył 400 jardów i jeśli nie zabłyśnie w Super Bowl, może być głównym kandydatem do zwolnienia w offseason. Jego zmiennikiem jest debiutant Luke Wilson, który zaliczył w tym roku 20 chwytów na 272 jardy. Najprawdopodobniej zobaczymy obu, zwłaszcza że Seahawks lubią formacje z dwoma TE.
Przewaga: Denver
Running Backowie:
Knowshon Moreno kilkakrotnie już niemal wylatywał z Denver, ale w tym roku dostał ostatnią szansę i wykorzystał ją. Nie tylko przebiegł ponad 1000 jardów na przyzwoitej średniej 4.3 jarda na próbę, ale stał się też wartościowym celem dla Peytona Manninga, łapiąc 60 piłek na 548 jardów (piąty wynik wśród RB w NFL). Tylko on, Matt Forte, Jamaal Charles i LeSean McCoy przekroczyli w tym roku 1000 jardów dołem i 500 jardów górą. Jego zmiennikiem jest utalentowany debiutant Montee Ball, który zaliczył w tym sezonie 559 jardów w 120 próbach. Denver praktycznie nie korzysta z formacji z dwoma RB.
W Seattle z tyłu pola króluje małomówny „Beast Mode” czyli Marshawn Lynch, główna siła ofensywna Seahawks. Lynch należy do absolutnej czołówki ligi na swojej pozycji. Biega siłowo, trudno go powalić, ale potrafi też przyspieszyć. W tym sezonie zaliczył 1257 jardów (szósty wśród RB w lidze). Już kilka razy w playoffach zaliczał bardzo długie biegi w kluczowych momentach. Jego zmiennik Robert Turbin rzadko pojawia się na boisku. Ważniejsi są fullbackowie: Michael Robinson i pierwszy głuchy zawodnik w NFL Derrick Coleman, którzy dobrymi blokami torują drogę Lynchowi.
Przewaga: Seattle
Linia defensywna:
W Denver pod nieobecność kontuzjowanego Vona Millera to DE Shaun Phillips stał się głównym specem od sackowania QB rywali. Zaliczył 10 sacków w tym sezonie. Sylvester Williams i Terrance Knight byli mocno niedoceniani przez cały sezon, ale świetna postawa obrony biegowej w meczach przeciwko Patriots i Chargers w playoffach zwróciła na nich uwagę kibiców i mediów.
W Seahawks linia defensywna to formacja, w którą sporo zainwestowano w zeszłorocznym offseason. W rezultacie Michael Bennet i Cliff Avril, którzy wspólnie zaliczyli 16.5 sacka, formalnie są rezerwowymi. D-line Seattle to sześciu klasowych liniowych, którzy zmieniają się w zależności od potrzeb. Żadnego z nich nie można lekceważyć i to właśnie jest ich największą siłą.
Przewaga: Brak
Linebackerzy:
Największym ciosem dla defensywy Broncos jest brak Vona Millera, najlepszego obecnie zewnętrznego linebackera w lidze. Pod jego nieobecność liderem formacji jest wszechstronny drugoroczniak Danny Trevathan, ale poza nim więcej tam znaków zapytania niż gwiazd.
W Seattle Bobby Wagner i Bruce Irvin tworzą jeden z bardziej zabójczych duetów w lidze. Zwłaszcza Wanger należy do najlepszych młodych defensorów. Obaj grają w lidze dopiero drugi rok, ale nie widać po nich braku doświadczenia. Słabszym, co nie znaczy że słabym, ogniwem w tej grupie jest Malcolm Smith.
Przewaga: Seattle
Cornerbackowie:
Dominique Rodgers-Cromartie zdołał odbudować w Denver swoją karierę i znów stał się klasowym defensorem. Broncos dysponują też doświadczonym Champem Baileyem, który kiedyś pewnie wyląduje w Galerii Sław NFL, ale ma już swoje lata i najczęściej gra jako nickelback. Ktokolwiek zagra jako drugi z podstawowych cornerów, będzie słabością, którą Russel Wilson spróbuje wykorzystać.
W Seattle jest to bez wątpienia najsilniejsza grupa. Kiedy Brandon Browner został zawieszony po wykryciu trawki w jego organizmie, wydawało sie, że „Legion of Boom” może stracić rytm. Jednak zastępujący go Byron Maxwell gra równie dobrze, jeśli nie lepiej. No i jest Richard Sherman. Pisałem już o kontrowersjach wokół jego osoby. Jednak na boisku to zdecydowanie najlepszy gracz na jego pozycji w tej chwili. Jest wysoki, silny i ma długie ręce, którymi potrafi pewnie chwytać piłkę (w liceum był reciverem). Nie traci przy tym na zwrotności i szybkości. Seahawks preferują strefę, więc zobaczymy czy Peyton spróbuje zaatakować lewą stronę boiska (lewą z perspektywy obrony), po której z reguły porusza się Sherman.
Przewaga: Seattle
Safety:
Duke Ihenacho to młody, fizyczny gracz, Mike Adams to stary wyga, który do Denver trafił przed rokiem po ośmiu sezonach w San Francisco i Cleveland. Jednak żaden z nich nie wzbudza przesadnego zaufania.
Dla odmiany Seahawks mają z tyłu Earla Thomasa. Jest nieprawdopodobnie szybki i ma znakomite wyczucie gry, dzięki czemu potrafi kryć stosunkowo duże obszary boiska. Seahawks preferują w defensywie strefą Cover 3, która (w dużym uproszczeniu) polega na podziale tylnej strefy boiska między dwóch CB (Shermana i Maxwella) oraz właśnie Thomasa, co możliwe jest właśnie dzięki zasięgowi tego ostatniego, który odpowiada za strefę środkową. To uwalnia drugiego safety, Kama Chancellora, który przesuwa się blisko linii wznowienia akcji, często stając się de facto dodatkowym linebackerem. Możemy zobaczyć wiele jego pojedynków z Juliusem Thomasem.
Przewaga: Seattle
Special teams:
Według FO znaczną przewagę mają tu Seahawks. Są klasyfikowani na szóstym miejscu w lidze, podczas gdy Broncos na 28. Siłą Denver jest kicker Matt Prater, który w tym roku trafił 25 na 26 field goali, choć trzeba pamiętać, że w Denver kopie sie łatwiej ze względu na rozrzedzone powietrze na dużej wysokości. Prater jest też autorem najdłuższego udanego FG w historii ligi (64 jardy).
Siłą Seahawksjest z kolei punter Jon Ryan i jego ekipa od bronienia akcji powrotnych, którzy pozwolili tylko na 82 jardy po akcjach powrotnych przez cały sezon (3.9 na akcję). Dla porównania Redskins stracili 655 jardów (16.8 na akcję), a Broncos 274 (9.8 jarda na akcję).
Żadna z drużyn nie ma wybitnej gry powrotnej. Seahawks są minimalnie lepsi w powrotach po puntach, Broncos po kickoffach.
Przewaga: Seattle
Trenerzy:
John Fox nie ma trudnego zadania w ofensywie. Peyton Manning zajmuje się wszystkim, wystarczy mu nie przeszkadzać. Trzeba jednak oddać mu cześć za to, że trzy lata temu mając Tima Tebow za pierwszego quarterbacka nie tylko awansował do playoffów, ale nawet wygrał w nich pierwszy mecz. Fox to doświadczony szkoleniowiec, który ma za sobą przeszło 200 meczów w lidze. Przez dziewięć lat prowadził Carolina Panthers, z którymi awansował do Super Bowl równo dziesięć lat temu (przegrał z Patriots).
O historii Pete’a Carrolla pisałem więcej we wtorek. To trener, który przyszedł na pustynię i w ciągu czterech lat zbudował tu wartościową drużynę. Stworzył najlepszą defensywę w lidze, choć wiele jego gwiazd nie ma elitarnego rodowodu (Wilson wybrany w trzeciej rundzie, Sherman w piątej, Maxwell w szóstej, a Lyncha Bufflo oddali z dużą ulgą za półdarmo).
Przewaga: Seattle
Wyszła mi przewaga Seattle 5-6 (za korpus WR doliczyłem Denver dwa punkty). Uważam, że zobaczymy świetny mecz, choć może być mało efektowny dla początkującego kibica. Typuję minimalne zwycięstwo Seahawks 16:14.
ZOBACZ TEŻ: